Protokół dokładniej Intermediate System-to-Intermediate System to protokół IGP, który wykorzystuje informacje o stanie łącza do podejmowania decyzji. Wykorzystuje algorytm SPF (Shortest Path First) inaczej nazywany algorytmem Dijkstra.

IS-IS został opracowany przez DEC i ustandaryzowany przez ISO (The International Organization for Standardization) jako protokół routingu dla CLNP (Connectionless Network Protocol). Wersja IS-IS, która wspiera routing IP i CLNP nazywana jest Dual IS-IS lub Integrated IS-IS.

IS-IS – działanie protokołu 

Protokół działa w zakresie jednego systemu autonomicznego (AS). W ramach AS możemy wyróżnić systemy końcowe, czyli wszystkie elementy sieci, które wysyłają i odbierają pakiety np.: hosty. 

Routery i inne elementy sieci, które wysyłają, odbierają i przekazują pakiety to Intermediate systems.

IS-IS area – obszary

AS w IS-IS można podzielić na mniejsze grupy nazywane area inaczej obszary. Podział na obszary jest realizowany za pomocą określenia czy dany Intermediate system jest Level 1, Level 2 lub Level 1/Level 2. 

• Level 1 – jest to router wewnątrz obszaru. Wie, tylko jak wygląda obszar, w którym się znajduje. 
• Level 2 – jest to router backbone i ma wiedzę o wszystkich trasach wewnątrz area i poza nią.
• Level 1/Level 2 – router, który działa jako backbone i wewnątrz obszaru.

IS-IS Protocol Data Unit

IS-IS wykorzystuje PDU do wymiany informacji:

• IS-IS Hello PDU – IS-IS wysyła to PDU, aby odkryć i zidentyfikować sąsiad. Określa też czy jest to sąsiad Level 1 lub Level 2. Są dwa rodzaje Hello PDU. Point-to-Point hello PDU oraz LAN hello PDU. LAN hello PDU możemy podzielić na Level 1 i Level 2 hello PDU. Adres multicast dla Level 1 to 01-80-C2-00-00-14 a dla Level 2 to 01-80-C2-00-00-15.

• Link-state PDU – LSP zawiera informację na temat stanu sąsiadujących ze sobą systemów IS-IS. Są wysyłane w określonych odstępach czasu lub gdy pojawi się nowy sąsiad lub zniknie oraz gdy koszt linku się zmieni.
• Complete sequence number PDU – CSNP zawiera wszystkie LSP. CSNP PDU jest wysyłane poprzez wszystkie połączenia. Są wykorzystywane do aktualizacji i synchronizacji bazy LSP.
• Partial sequence number PDU – są wykorzystywane do żądania aktualizacji LSP i do potwierdzania ich dostarczenia.
• TLV – Type/Length/Values – jest to struktura, którą PDU wykorzystują do zapisu informacji związanych z routingiem. Za pomovą TLV może być przekazywany hostname routera między sąsiadami IS-IS lub informacje związane z MPLS-TE. Spis TLV znajdziesz pod adresem.

Adresacja w IS-IS

IS-IS używa adresacji ISO. Interface-y z adresem ISO nazywane są NSAP (network service access point).

Adres ISO skład się z:

• Area ID – numer obszaru. Skład się z dwóch części. Pierwsza część może przyjmować wartość od 1 do 13 bajtów. Druga przyjmuje wartości od 0 do 12 bajtów. 
• System ID – jest to wartość unikalna w skali całego systemu autonomicznego. Jest to zazwyczaj adres MAC lub adres IP zapisany za pomocą BCD (binary-code decimal) Np.: Interface ma adres IP: 192.168.172.19. W BCD będzie on zapisany jako: 1921.6817.2190
• n-selector  – wartość wykorzystywana w przypadku gdy system końcowy ma wiele adresów NSAP.

Pełny adresy wygląda tak:

Zasada tworzenia sąsiedztwa IS-IS

Routery Level 1 nigdy nie nie stworzą sąsiedztwa z routerami Level 2. 

Routery Level 2 nigdy nie stworzą sąsiedztwa z routerami Level 1. Aby powstało sąsiedztwo między routerami Level 1 Area ID musi być identyczne. Area ID pomiędzy routerami Level 2 może być różne.

Podsumowanie

Protokół IS-IS jest popularny w dużych sieciach operatorskich ze względu na możliwości skalowania i swoją małą “gadatliwość”. Pozwala również na uruchomienie routingu IPv6 bez konfigurowania dedykowanego protokołu. Protokół może na początku trochę onieśmielać, ze względu na adresy ISO, ale na dłuższą metę jest bardzo ciekawym i dobrym protokołem.

Podobne wpisy